สิ่งที่คุณต้องรู้เกี่ยวกับสุขภาพจิตของลูกคุณ

การมี JIA สามารถเพิ่มความเสี่ยงต่อภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลของบุตรหลานของคุณได้ต่อไปนี้คือวิธีที่จะช่วยให้พวกเขารับมือได้
การเติบโตอาจเป็นเรื่องยากพอ แต่เมื่อคุณเพิ่มเงื่อนไขต่างๆ เช่น โรคข้ออักเสบไม่ทราบสาเหตุในเด็กและเยาวชน (JIA) เข้าไปด้วย ก็อาจทำให้วัยเด็กและวัยรุ่นมีความท้าทายมากยิ่งขึ้นอาการปวดข้ออาจรบกวนชีวิตประจำวันของลูก ไม่เพียงแต่ทำให้ต้องดิ้นรนทางร่างกายเท่านั้น แต่ยังเกิดปัญหาทางอารมณ์ เช่น ภาวะซึมเศร้าหรือวิตกกังวลอีกด้วยเราได้พูดคุยกับผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับวิธีการต่างๆ ที่ JIA ส่งผลต่อสุขภาพจิตของเด็ก และวิธีที่คุณสามารถช่วยให้บุตรหลานของคุณรับมือและเติบโตได้
ความผิดปกติทางจิตเวช เช่น ภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลเป็นเรื่องปกติมากในเด็กที่มี JIA Diane Brown, MD, แพทย์โรคข้อในเด็กที่ Los Angeles Children's Hospital กล่าว“ก่อนเกิดโควิด การประมาณการที่ดีที่สุดคือ 10 ถึง 25 เปอร์เซ็นต์ของเด็กที่เป็นโรคข้ออักเสบจะมีอาการซึมเศร้าหรือวิตกกังวลอย่างรุนแรง” เธอกล่าว“ฉันคิดว่าตอนนี้เขาสูงขึ้นแล้ว”ด้วยเหตุนี้จึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งที่จะต้องทราบสัญญาณของภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล และวิธีที่ดีที่สุดในการสนับสนุนความเป็นอยู่ทางอารมณ์ของบุตรหลานของคุณ
ดร. วิล ฟราย นักจิตวิทยาเด็กจากคลินิกอาการปวดเรื้อรังของโรงพยาบาลเด็กจอห์น ฮอปกินส์ ในเมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก รัฐฟลอริดา กล่าวว่า JIA ส่งผลต่อสุขภาพจิตในหลายๆ ด้าน“สาเหตุหลักน่าจะเป็นความเจ็บปวดที่เกี่ยวข้องกับ JIA” เขากล่าว“ผลกระทบทางกายภาพต่อข้อต่อยังส่งผลให้เด็กทำงานน้อยลงและรู้สึกหงุดหงิดที่ไม่สามารถทำอะไรได้”ผู้ที่มีอาการปวดเรื้อรัง“ความเจ็บปวดเป็นตัวทำนายภาวะซึมเศร้าในเด็กที่เป็นโรคข้ออักเสบได้ดีที่สุด” ดร. บราวน์กล่าว
ความคาดเดาไม่ได้ที่เกี่ยวข้องกับการใช้ชีวิตร่วมกับการเจ็บป่วยเรื้อรังอาจเป็นภาระหนักสำหรับเด็กและวัยรุ่น“ความไม่มั่นใจว่าพวกเขาจะมีอาการอย่างไรและชีวิตของพวกเขาจะเป็นอย่างไรอาจทำให้เด็กๆ รู้สึกหดหู่หรือสิ้นหวังได้” ฟรายกล่าวแนวทางของ JIA นั้นเป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้อย่างมาก ซึ่งนำไปสู่ความรู้สึกเหล่านี้“ผู้ป่วยมีทั้งวันที่ดีและวันที่แย่ และไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะดูดีที่สุดสำหรับการตรวจสุขภาพที่สำคัญหรือการไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์หรือไม่ เพราะโรคข้ออักเสบอาจลุกลามขึ้นได้ นั่นเป็นส่วนหนึ่งของความกังวลสิ่งกระตุ้นที่สำคัญ” ดร. บราวน์กล่าวเสริม
ความเจ็บป่วยเรื้อรังอาจทำให้ทุกคนรู้สึกโดดเดี่ยว Fry กล่าว แต่อาจเป็นเรื่องท้าทายสำหรับเด็กและวัยรุ่นโดยเฉพาะในช่วงชีวิตของพวกเขาเมื่อพวกเขาต้องการเข้าสังคมและเข้ากับคนรอบข้างโดยธรรมชาติปัญหาของ JIA อาจเพิ่มการดูถูกการบาดเจ็บ“ไม่ว่าจะเป็นการตั้งแคมป์กับครอบครัวหรือเล่นฟุตบอลกับเพื่อน การไม่สามารถออกกำลังกายได้ก็เป็นเรื่องที่น่าหงุดหงิด” ดร. บราวน์กล่าว“การต้องกินยาตอนเป็นวัยรุ่นและแค่อยากเป็นเหมือนคนอื่นๆ ก็เป็นอีกเรื่องที่ต้องดิ้นรน”.
การต่อสู้ทางสังคมที่ผสมผสานกันนี้ถือเป็นความจริงอันน่าเศร้าที่ผู้คนจำนวนมากไม่เข้าใจว่าการใช้ชีวิตร่วมกับ JIA เป็นอย่างไร“มันจะยากขึ้นเมื่ออาการของคุณแทบจะมองไม่เห็นสำหรับคนอื่น และมันก็ไม่หายไป เมื่อเพื่อนของคุณไม่มีนักแสดงที่จะเซ็นสัญญา และอาการก็ไม่ดีขึ้นเหมือนกับความเจ็บปวดที่หายขาดได้รับความเห็นอกเห็นใจและการสนับสนุนซึ่งยากกว่าสำหรับเพื่อนร่วมงานและครอบครัวของคุณที่จะเข้าใจ” ดร. บราวน์กล่าวตัวอย่างเช่น ครูอาจไม่เข้าใจข้อจำกัดของนักเรียนในชั้นเรียน PE หรืออาจประสบปัญหาในการทำแบบทดสอบเมื่อนิ้วเจ็บเนื่องจากโรคข้ออักเสบ
เมื่อพิจารณาปัจจัยทั้งหมดนี้แล้ว จึงไม่น่าแปลกใจที่เด็กที่มีภาวะ JIA อาจประสบปัญหาทางอารมณ์ เช่น ภาวะซึมเศร้าหรือวิตกกังวลแต่คุณจะรู้ได้อย่างไรว่าลูกของคุณกำลังประสบปัญหาพิเศษและต้องการความช่วยเหลือเป็นพิเศษหรือไม่?“มองหาความหงุดหงิด อ่อนไหวต่อการถูกปฏิเสธ เด็กๆ จะไม่พยายามใช้เวลากับเพื่อนฝูงหรือทำสิ่งที่พวกเขาเคยอยากทำอีกต่อไป” Fry กล่าวความรู้สึกสิ้นหวัง ความโศกเศร้าอย่างต่อเนื่อง และแน่นอนว่าความคิดหรือการพูดถึงการทำร้ายตัวเองเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าลูกของคุณต้องการความช่วยเหลือทันที
อาการซึมเศร้าและวิตกกังวลสามารถแสดงออกมาเป็นอาการทางกายภาพที่เด็กและวัยรุ่นมองข้ามได้ง่าย“การร้องเรียนที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับอาการที่คลุมเครือและปะปนกัน เช่น ปวดศีรษะ คลื่นไส้ เจ็บหน้าอก อาหารไม่ย่อย ฯลฯ อาจเป็นสัญญาณบ่งชี้ว่าอาการเจ็บป่วยหรือการบาดเจ็บอื่นๆ ถูกตัดออกไปแล้ว” ดร. บราวน์กล่าวนอกจากนี้ การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญใดๆ ในพฤติกรรมการนอนหลับหรือความอยากอาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นหรือลดลง ยังสามารถบ่งบอกถึงภาวะซึมเศร้าหรือความวิตกกังวล และควรส่งสัญญาณถึงความต้องการการสนับสนุนของบุตรหลานของคุณ เธอกล่าว
ในฐานะพ่อแม่หรือผู้ดูแล คุณอาจรู้สึกหงุดหงิดที่เห็นลูกดิ้นรนและคุณอาจไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไรเพื่อให้ความช่วยเหลือตามที่เขาต้องการ“หนึ่งในจุดเริ่มต้นที่ดีที่สุดคือในบ้านของคุณเองและความสัมพันธ์ของคุณกับลูกๆ ของคุณ” Fry กล่าว“ทุกอย่างเริ่มต้นจากการสามารถพูดคุยกับลูกๆ ของคุณ ประเมินความรู้สึกของพวกเขา และอยู่กับพวกเขาอย่างแท้จริงในทุกสิ่งที่พวกเขาต้องเผชิญ” เขากล่าวการอภิปรายอย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมา (แม้ว่าจะเหมาะสมกับวัย) เกี่ยวกับอาการและการรักษาของพวกเขายังสามารถช่วยให้บุตรหลานของคุณรู้สึกได้รับการสนับสนุนตามข้อมูลของมูลนิธิโรคข้ออักเสบ
การส่งเสริมสุขภาพจิตของบุตรหลานยังหมายถึงการสนับสนุนให้พวกเขามีส่วนร่วมในงานอดิเรกและกิจกรรมทางสังคมอีกด้วยคุณอาจต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์เพื่อช่วยพวกเขาค้นหาวิธีเปลี่ยนแปลงกิจกรรมเพื่อให้พวกเขาสามารถมีส่วนร่วมต่อไปได้แม้จะมีอาการของ JIA ก็ตาม Fry กล่าวสิ่งนี้สำคัญมากเพราะมันช่วยสร้าง “การรับรู้ความสามารถของตนเอง” ให้กับเด็กๆ หรือความมั่นใจว่าพวกเขาสามารถประสบความสำเร็จในสิ่งที่สามารถช่วยต่อสู้กับภาวะซึมเศร้าได้ มูลนิธิโรคข้ออักเสบกล่าว“เด็กๆ จะรู้สึกดีที่สุดเมื่อทำอะไรบางอย่าง” Fry กล่าว“ทำงานอดิเรกหรือค้นหาวิธีที่เด็กๆ จะภูมิใจที่สามารถช่วยหยุดก้อนหิมะได้”
คำว่าการบำบัดยังคงมีมลทิน แต่เด็กจำนวนมากที่มี JIA อาจได้รับประโยชน์จากการสนับสนุนเพิ่มเติมจากผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิต เช่น นักจิตวิทยาในระหว่างการบำบัด Fry กล่าวว่าลูกของคุณสามารถแบ่งปันการต่อสู้กับ JIA รับการสนับสนุน และเรียนรู้กลยุทธ์การรับมือตลอดชีวิตที่เป็นประโยชน์โปรดจำไว้ว่า การรักษาไม่ใช่แค่การรักษาปัญหาสุขภาพจิตที่ร้ายแรงที่สุดเท่านั้น แต่ยังช่วยเด็กจำนวนมากได้ แม้จะเป็นเพียงมาตรการป้องกันก็ตาม“ผู้ป่วยของเราจำนวนมากจะได้รับประโยชน์จากการพูดคุยเกี่ยวกับความเจ็บป่วยของตนกับผู้ที่ได้รับการฝึกอบรมมาเพื่อช่วยเหลือเด็กที่มีอาการป่วยเรื้อรัง” ดร. บราวน์กล่าว
การวินิจฉัยโรค JIA อาจทำให้โลกของลูกคุณพลิกคว่ำและทำให้พวกเขารู้สึกโดดเดี่ยว แต่มีหลายวิธีในการให้การสนับสนุนด้านจิตใจ เพื่อให้พวกเขาสามารถเติบโตและประสบความสำเร็จในชีวิตต่อไปบ่อยครั้งจำเป็นต้องมีการผสมผสานกลยุทธ์ต่างๆ เพื่อสนับสนุนบุตรหลานของคุณอย่างดีที่สุด ไม่ว่าจะเป็นการช่วยให้เด็กสามารถติดต่อกับเพื่อนฝูงหรืองานอดิเรก หรือการติดต่อกับนักบำบัดได้“ตระหนักดีว่าการขอความช่วยเหลือเกี่ยวกับปัญหาทางจิตอาจเป็นจุดแข็ง ไม่ใช่จุดอ่อน” ดร. บราวน์เตือนเรา“การแทรกแซงตั้งแต่เนิ่นๆ สามารถป้องกันปัญหาร้ายแรงกว่านี้ได้”